Magnesium en het risico op ALS

Een tekort aan magnesium wordt soms geopperd als mogelijke risicofactor voor het ontstaan van ALS. Dit idee is ontstaan in de jaren 70, toen lage niveaus van magnesium en calcium werden gevonden in de grond van gebieden waar ALS vaker voorkwam. Sinds die tijd zijn er verschillende onderzoeken geweest naar de relatie tussen magnesiumtekort en het risico op ALS, maar een eenduidig antwoord is nog niet gevonden.

Amerikaanse onderzoekers hebben het verband tussen magnesiuminname en het risico op ALS onderzocht in vijf grote studiepopulaties. In totaal zijn er meer dan een miljoen mannen en vrouwen gemiddeld 15 jaar gevolgd. Binnen deze groep kregen 1.093 mensen ALS: 656 mannen en 437 vrouwen.

Voedingsvragenlijst

Iedere deelnemer heeft een voedingsvragenlijst ingevuld om de voedingspatronen in kaart te brengen. In drie van de vijf populaties is zelfs meerdere malen een voedingsvragenlijst afgenomen, om zo rekening te kunnen houden met eventuele veranderingen in het dieet. De hoeveelheid magnesium die ieder individu binnenkreeg via de voeding is berekend op basis van het magnesiumgehalte van voedingsproducten en de portiegroottes. Bovendien werd informatie verzameld over voedingssupplementen en multivitaminen, zodat ook de magnesiuminname via deze weg kon worden meegenomen.

Sterke kanten van het beschreven onderzoek zijn de enorm grote onderzoeksgroep en dat mensen de voedingsvragenlijst invulden voordat ze ziek werden. Dat laatste is van belang omdat het ziek zijn zo geen invloed heeft gehad op de herinnering van voedingspatronen. De analyses zijn gecorrigeerd voor mogelijk verstorende factoren, zoals leeftijd, roken, alcohol, gewicht en andere voedingsstoffen.

Geen verband gevonden

Er werd geen verband gevonden tussen magnesiuminname en het risico op ALS. Deze bevindingen waren gelijk voor mannen en vrouwen.

Beperkingen van het onderzoek zijn dat er niet is gekeken naar een mogelijk verband met blootstelling aan zware metalen (zoals lood) en dat er geen informatie was over genetische variaties. Er zijn namelijk genetische variaties bekend die zorgen voor een slechte magnesiumopname. Zulke variaties zijn ook gevonden bij mensen met ALS. Van lood is bekend dat het de plaats van magnesium kan innemen in belangrijke biologische processen en deze processen zo verstoren. Het zou daarom mogelijk zijn dat een magnesiumtekort het risico op ALS wel vergroot in de aanwezigheid van zware metalen.

Meer onderzoek nodig

Kortom, het Amerikaanse onderzoek heeft geen verband aangetoond tussen magnesium en ALS. Er is dus geen bewijs dat magnesiumtekort het risico op ALS verhoogt en ook niet dat de inname van magnesium een beschermend effect heeft. De onderzoekers sluiten echter niet uit dat een magnesiumtekort een risicofactor voor ALS zou kunnen zijn bij mensen die zijn blootgesteld aan zware metalen of die genetisch belast zijn. Hier is meer onderzoek voor nodig.

Bron

Fondell et al. (2013) Magnesium intake and risk of amyotrophic lateral sclerosis: Results from five large cohort studies.Amyotrophic Lateral Sclerosis and Frontotemporal Degeneration vol:14 iss:5-6 pg:356-361. doi: 10.3109/21678421.2013.803577.